Odpowiedzialność nie jest prostą sprawą. Bywa również mało przyjemna. Nawet nam, dorosłym, trudno czasami przyjąć konsekwencje swoich działań i radośnie wypełniać obowiązki. Dziecku jest więc milion razy trudniej. Ale nauczone odpowiedzialności łatwiej poradzi sobie w późniejszym życiu. Mamy dla Was pięć rad, które nieco ułatwią trudną naukę odpowiedzialności.

Po pierwsze: dawaj dobry przykład. Wynoś brudne talerze do zmywarki, nie zostawiaj zużytych skarpet na podłodze. Dziecko chętnie naśladuje dorosłych i pewnie podpatrzy u Ciebie dobre zachowania.

Po drugie: bądź konsekwentny. Jeśli mówisz, że dziecko musi samo pozbierać swoje zabawki, nie sprzątaj za nie po pięciu minutach, bo denerwują cię klocki rozsypane na podłodze. Jeśli obowiązkiem dziecka jest samodzielne spakowanie plecaka do szkoły, nie wyręczaj go w tym. Po prostu trzymaj się tego, co powiedziałeś.

Po trzecie: zacznij od drobiazgów. Kupno zwierzaka, by nauczyć dziecko odpowiedzialności, to nigdy nie jest dobry pomysł. Może najpierw niech dziecko nauczy się układać swoje zabawki na półce po zakończonej zabawie, odkładać czytane książeczki na ich miejsce, wynosić brudne talerze po obiedzie? Jak każda nauka, również nauka odpowiedzialności to proces długotrwały i niekiedy żmudny. Ale warty podjęcia!

Po czwarte: pozwól dziecku poczuć, że obowiązki są „po coś”, że to nie bezsensowne nakazy wydawane przez rodziców. To proste: jeśli nie wrzuci brudnych ubrań do kosza na pranie, a zostawi je na podłodze w pokoju, nie będzie mieć czystych rzeczy. Jeśli nie wyniesie brudnych kubków z pokoju i nie wstawi ich do zmywarki, szybko nie będzie miał z czego pić. A jeśli nie posprząta zabawek, ktoś może na nie nadepnąć i je zniszczyć. A tego by przecież nie chciało, prawda?

Po piąte: chwal za każde pozytywne zachowanie! Bo przecież każdy lubi być chwalony :)