Książka jest wspaniałą podróżą do innego często zupełnie nieznanego nam, ciekawego świata. Może zabierać nas w cudowną, bajkową wycieczkę, możemy przeżywać z nią przygody głównego bohatera, rozwiązywać dylematy i problemy zbliżone do naszych, poznawać historię, dowiadywać się różnych dotychczas nieznanych nam rzeczach. Dzięki niej możemy na chwilę zapomnieć o kłopotach dnia codziennego i przeżywać niesamowite, wspaniałe chwile.

We współczesnym świecie (komputerów, Internetu, telewizji, telefonów komórkowych, tabletów) bardzo trudno znaleźć czas na przeczytanie książki. Znacznie łatwiej jest obejrzeć jej ekranizację na ekranie telewizora lub udać się do kina. Jednak takie załatwienie sprawy nie pozostawia już nic dla naszej wyobraźni. To, co zobaczymy w formie filmu, jest wyobrażeniem reżysera, scenarzysty, jego interpretacją utworu. My nie mamy już nic do dodania, a przecież nie o to w czytaniu chodzi. Książka pozwala na rozwój szarych komórek, czytelnik jest bardziej otwarty na nowe wyzwania, łatwiej radzi sobie z trudnościami, dzięki książce przeżywa różne emocje, wrażenia (od śmiechu po łzy), niemal „widzi” opisywane kolory, zjawiska, cuda architektoniczne czy kulturowe.

Kiedy książka zostaje umieszczona na liście lektur szkolnych, niemal natychmiast uczniowie uznają ją za jedną z pozycji, których po prostu nie da się wziąć do ręki, a co dopiero czytać. Wiadomo, że jeżeli zabieramy się do czytania z takim nastawieniem, to żadna powieść nie będzie ciekawa, żaden poemat nas nie zachwyci. Czy ktoś z własnej nieprzymuszonej woli przeczytałby „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza, gdyby nie był on lekturą szkolną? Niezrozumiały dla nas staropolski język, duży rozmiar, napisana wierszem, opowiada o ludziach zupełnie nam odległych. Jest to jednak epopeja narodowa, kawałek naszej historii, którą każdy Polak powinien znać, pokazuje potęgę miłości i patriotyzmu.