Przemoc w szkole to niezmiernie istotny problem. Dobrze, jeśli dziecko samo go dostrzega i zgłasza, że jest ofiarą lub świadkiem przemocy. Są jednak chłopcy i dziewczynki, którzy ukrywają ten problem. Nie oznacza to, że nie mają zaufania do rodzica; może nie chcą go martwić lub wstydzą się, że same sobie z tym nie radzą. Zgodnie z definicją przemoc ma ona miejsce wtedy, gdy jedna osoba wielokrotnie krzywdzi drugą. Może to być przemoc fizyczna, psychiczna, społeczna.

Należy obserwować zachowanie dziecka przed wyjściem do szkoły. Jeśli jest ono niechętne, mówi, że nie lubi szkoły, skarży się na bóle brzucha, głowy, gardła, gorączkę, nie chce wychodzić z domu, wraca ze szkoły później, okrężną drogą, z siniakami i ranami, podartym ubraniem, zniszczonymi podręcznikami lub przyborami szkolnymi, jest ciche, izoluje się, bywa agresywne w stosunku do swoich dotychczasowych przyjaciół lub innych domowników, pogorszyły się wyniki w jego nauce, ma problemy ze snem lub miewa koszmary senne - może to oznaczać, że jest ofiarą przemocy.

Pierwszym krokiem jest próba porozmawiania z dzieckiem, zadania mu pytań na temat tego, co robiło dzisiaj w szkole, czym zajmowało się podczas przerw, czy coś mu się nie podobało, czy jest jakaś lekcja, której nie lubi, czy jest w szkole ktoś, kogo szczególnie nie lubi i dlaczego, czy nie może się doczekać, aby iść na drugi dzień do szkoły. Odpowiedzi na te pytania powinny wyjaśnić wszystko.

Nie wolno reagować zbyt emocjonalnie, wymierzać kary sprawcy we własnym zakresie, obwiniać kogoś za zaistniałą sytuację. Należy niezwłocznie udać się do wychowawcy klasy i zgłosić mu problem. Można również poszukać porady u pedagoga szkolnego, który pomoże rozwiązać zaistniały problem tak, aby pomóc dziecku.