Żaba i przyjaciele

Mała żabka skacze w rzece, marzy jej się morze. Iść do łóżka wcale nie chce, tylko wyobraża sobie: piękne plaże, parasole i leżaki kolorowe. Muszle białe w słońca żarze, zamki z piasku i radosne dzieci twarze.

Nieopodal drepcze jeż. Wszystkożerny jest.

- Chodź do łóżka żabko mała, bo nadciąga burza - jeżyk żuje resztkę czegoś na kształt jeżyn i wymądrza się - Z rzadka się zdarzają rzeczy, kiedy trzeba schronić się. Ale ty, najdroższa moja, nie bój się - mówi dumnie. - Będę ci strażnikiem, osobistym stróżem.

- Nie każ mi się chować, życia na to szkoda - mówi żaba roześmiana. - Lepiej chodź pobawić się!

Jednak jeż uparty jest. Ledwo przełknął jarzębinę, nagle krzyknął:
- Do kryjówki, prędko, prędko! - słychać jego wrzask - bo nadciąga straszna burza! Paaatrz!

strona 1 2 3