Jeż, przyjaciel drży ze strachu. Dwa brązowe, wielkie krążki, to są teraz jego oczy. Przerażone. A na plecach z tejże trwogi gro igiełek pozwijało się w supełki. W wielkim trudzie przytargana, garmażerka spadła cała do kałuży. Dwie dżdżownice, okruch chleba, trzy jeżyny i porzeczka.

Na co żabka odkrzykuje:
- Niepotrzebnie tak się boisz, ale skoro, aż się trzęsiesz, to pod krzaczkiem schowaj się.
Pooddychaj ze spokojem i uważnie przypatrz się - toż to żadna burza jest, a zwyczajny deszcz!

Rzeczywiście, na polanie, ani w lesie, czy też w trawie nawet nie błysnęło się. Grzmotów nie ma ani huku. A słoneczko tuż zza drzew znów wychyla się.

1 strona 2 3